<- CARMINA CATVLLI - LATEIN ->
| Carmen 41 - ad Ameanam |
| AMEANA puella defututa tota milia me decem poposcit, ista turpiculo puella naso, decoctoris amica Formiani. propinqui, quibus est puella curae, amicos medicosque conuocate: non est sana puella, nec rogare qualis sit solet aes imaginosum. |
| Carmen 42 - ad hendecasyllabos |
| ADESTE, hendecasyllabi, quot estis omnes undique, quotquot estis omnes. iocum me putat esse moecha turpis, et negat mihi nostra reddituram pugillaria, si pati potestis. persequamur eam et reflagitemus. quae sit, quaeritis? illa, quam uidetis turpe incedere, mimice ac moleste ridentem catuli ore Gallicani. circumsistite eam, et reflagitate, 'moecha putida, redde codicillos, redde putida moecha, codicillos!' non assis facis? o lutum, lupanar, aut si perditius potes quid esse. sed non est tamen hoc satis putandum. quod si non aliud potest ruborem ferreo canis exprimamus ore. conclamate iterum altiore uoce. 'moecha putide, redde codicillos, redde, putida moecha, codicillos!' sed nil proficimus, nihil mouetur. mutanda est ratio modusque uobis, siquid proficere amplius potestis: 'pudica et proba, redde codicillos.' |
| Carmen 43 - ad Ameanam |
| SALVE, nec minimo puella naso nec bello pede nec nigris ocellis nec longis digitis nec ore sicco nec sane nimis elegante lingua, decoctoris amica Formiani. ten prouincia narrat esse bellam? tecum Lesbia nostra comparatur? o saeclum insapiens et infacetum! |
| Carmen 44 - ad fundum |
| O FVNDE noster seu Sabine seu Tiburs (nam te esse Tiburtem autumant, quibus non est cordi Catullum laedere; at quibus cordi est, quouis Sabinum pignore esse contendunt), sed seu Sabine siue uerius Tiburs, fui libenter in tua suburbana uilla, malamque pectore expuli tussim, non inmerenti quam mihi meus uenter, dum sumptuosas appeto, dedit, cenas. nam, Sestianus dum uolo esse conuiua, orationem in Antium petitorem plenam ueneni et pestilentiae legi. hic me grauedo frigida et frequens tussis quassauit usque, dum in tuum sinum fugi, et me recuraui otioque et urtica. quare refectus maximas tibi grates ago, meum quod non es ulta peccatum. nec deprecor iam, si nefaria scripta Sesti recepso, quin grauedinem et tussim non mihi, sed ipsi Sestio ferat frigus, qui tunc uocat me, cum malum librum legi. |
| Carmen 45 - ad Septimium |
| ACMEN Septimius suos amores tenens in gremio 'mea' inquit 'Acme, ni te perdite amo atque amare porro omnes sum assidue paratus annos, quantum qui pote plurimum perire, solus in Libya Indiaque tosta caesio ueniam obuius leoni.' hoc ut dixit, Amor sinistra ut ante dextra sternuit approbationem. at Acme leuiter caput reflectens et dulcis pueri ebrios ocellos illo purpureo ore suauiata, 'sic' inquit 'mea uita Septimille, huic uni domino usque seruiamus, ut multo mihi maior acriorque ignis mollibus ardet in medullis.' hoc ut dixit, Amor sinistra ut ante dextra sternuit approbationem. nunc ab auspicio bono profecti mutuis animis amant amantur. unam Septimius misellus Acmen mauult quam Syrias Britanniasque: uno in Septimio fidelis Acme facit delicias libidinisque. quis ullos homines beatiores uidit, quis Venerem auspicatiorem? |
| Carmen 46 |
| IAM uer egelidos refert tepores, iam caeli furor aequinoctialis iucundis Zephyri silescit aureis. linquantur Phrygii, Catulle, campi Nicaeaeque ager uber aestuosae: ad claras Asiae uolemus urbes. iam mens praetrepidans auet uagari, iam laeti studio pedes uigescunt. o dulces comitum ualete coetus, longe quos simul a domo profectos diuersae uarie uiae reportant. |
| Carmen 47 - ad Porcium et Socrationem |
| PORCI et Socration, duae sinistrae Pisonis, scabies famesque mundi, uos Veraniolo meo et Fabullo uerpus praeposuit Priapus ille? uos conuiuia lauta sumptuose de die facitis, mei sodales quaerunt in triuio uocationes? |
| Carmen 48 - ad Iuventium |
| MELLITOS oculos tuos, Iuuenti, si quis me sinat usque basiare, usque ad milia basiem trecenta nec numquam uidear satur futurus, non si densior aridis aristis sit nostrae seges osculationis. |
| Carmen 49 - ad Marcum Tullium Ciceronem |
| DISERTISSIME Romuli nepotum, quot sunt quotque fuere, Marce Tulli, quotque post aliis erunt in annis, gratias tibi maximas Catullus agit pessimus omnium poeta, tanto pessimus omnium poeta, quanto tu optimus omnium patronus. |
| Carmen 50 - ad Lucinium |
| HESTERNO, Licini, die otiosi multum lusimus in meis tabellis, ut conuenerat esse delicatos: scribens uersiculos uterque nostrum ludebat numero modo hoc modo illoc, reddens mutua per iocum atque uinum. atque illinc abii tuo lepore incensus, Licini, facetiisque, ut nec me miserum cibus iuuaret nec somnus tegeret quiete ocellos, sed toto indomitus furore lecto uersarer, cupiens uidere lucem, ut tecum loquerer, simulque ut essem. at defessa labore membra postquam semimortua lectulo iacebant, hoc, iucunde, tibi poema feci, ex quo perspiceres meum dolorem. nunc audax caue sis, precesque nostras, oramus, caue despuas, ocelle, ne poenas Nemesis reposcat a te. est uehemens dea: laedere hanc caueto. |
| Carmen 51 - ad Lesbiam |
| ILLE mi par esse deo uidetur, ille, si fas est, superare diuos, qui sedens aduersus identidem te spectat et audit dulce ridentem, misero quod omnis eripit sensus mihi: nam simul te, Lesbia, aspexi, nihil est super mi * * * * * * * * lingua sed torpet, tenuis sub artus flamma demanat, sonitu suopte tintinant aures, gemina et teguntur lumina nocte. otium, Catulle, tibi molestum est: otio exsultas nimiumque gestis: otium et reges prius et beatas perdidit urbes. |
| Carmen 52 - in Novium |
| QVID est, Catulle? quid moraris emori? sella in curuli struma Nonius sedet, per consulatum peierat Vatinius: quid est, Catulle? quid moraris emori? |
| Carmen 53 - ad Gaium Licinium Caluum |
| RISI nescio quem modo e corona, qui, cum mirifice Vatiniana meus crimina Caluos explicasset admirans ait haec manusque tollens, 'di magni, salaputium disertum!' |
| Carmen 54 - de Octonis capite |
| OTHONIS caput oppido est pusillum, et eri rustice semilauta crura, subtile et leue peditum Libonis, si non omnia, displicere uellem tibi et Sufficio seni recocto... irascere iterum meis iambis inmerentibus, unice imperator. |
| Carmen 55 - ad Camerium |
| ORAMVS, si forte non molestum est, demonstres ubi sint tuae tenebrae. te Campo quaesiuimus minore, te in Circo, te in omnibus libellis, te in templo summi Iouis sacrato. in Magni simul ambulatione femellas omnes, amice, prendi, quas uultu uidi tamen sereno. auelte, sic ipse flagitabam, Camerium mihi pessimae puellae. quaedam inquit, nudum reduc... 'en hic in roseis latet papillis.' sed te iam ferre Herculi labos est; tanto te in fastu negas, amice. dic nobis ubi sis futurus, ede audacter, committe, crede luci. nunc te lacteolae tenent puellae? si linguam clauso tenes in ore, fructus proicies amoris omnes. uerbosa gaudet Venus loquella. uel, si uis, licet obseres palatum, dum uestri sim particeps amoris. |
| Carmen 56 - ad Catonem |
| O REM ridiculam, Cato, et iocosam, dignamque auribus et tuo cachinno! ride quidquid amas, Cato, Catullum: res est ridicula et nimis iocosa. deprendi modo pupulum puellae trusantem; hunc ego, si placet Dionae, protelo rigida mea cecidi. |
| Carmen 57 - ad Gaium Iulium Caesarem |
| PVLCRE conuenit improbis cinaedis, Mamurrae pathicoque Caesarique. nec mirum: maculae pares utrisque, urbana altera et illa Formiana, impressae resident nec eluentur: morbosi pariter, gemelli utrique, uno in lecticulo erudituli ambo, non hic quam ille magis uorax adulter, riuales socii puellularum. pulcre conuenit improbis cinaedis. |
| Carmen 58a - ad Marcum Caelium Rufum |
| CAELI, Lesbia nostra, Lesbia illa. illa Lesbia, quam Catullus unam plus quam se atque suos amauit omnes, nunc in quadriuiis et angiportis glubit magnanimi Remi nepotes. |
| Carmen 58b - ad Camrium |
| NON custos si fingar ille Cretum, non Ladas ego pinnipesue Perseus, non si Pegaseo ferar uolatu, non Rhesi niueae citaeque bigae; adde huc plumipedas uolatilesque, uentorumque simul require cursum, quos iunctos, Cameri, mihi dicares: defessus tamen omnibus medullis et multis languoribus peresus essem te mihi, amice, quaeritando. |
| Carmen 59 - in Rufum |
| BONONIENSIS Rufa Rufulum fellat, uxor Meneni, saepe quam in sepulcretis uidistis ipso rapere de rogo cenam, cum deuolutum ex igne prosequens panem ab semiraso tunderetur ustore. |
| Carmen 60 |
| NVM te leaena montibus Libystinis aut Scylla latrans infima inguinum parte tam mente dura procreauit ac taetra, ut supplicis uocem in nouissimo casu contemptam haberes, a nimis fero corde? |