<- CARMINA CATVLLI - LATEIN ->
| Carmen 21 - ad Aurelium |
| AVRELI, pater esuritionum, non harum modo, sed quot aut fuerunt aut sunt aut aliis erunt in annis, pedicare cupis meos amores. nec clam: nam simul es, iocaris una, haerens ad latus omnia experiris. frustra: nam insidias mihi instruentem tangam te prior irrumatione. atque id si faceres satur, tacerem: nunc ipsum id doleo, quod esurire me me puer et sitire discet. quare desine, dum licet pudico, ne finem facias, sed irrumatus. |
| Carmen 22 - ad Varum |
| SVFFENVS iste, Vare, quem probe nosti, homo est uenustus et dicax et urbanus, idemque longe plurimos facit uersus. puto esse ego illi milia aut decem aut plura perscripta, nec sic ut fit in palimpsesto relata: cartae regiae, noui libri, noui umbilici, lora rubra membranae, derecta plumbo et pumice omnia aequata. haec cum legas tu, bellus ille et urbanus Suffenus unus caprimulgus aut fossor rursus uidetur: tantum abhorret ac mutat. hoc quid putemus esse? qui modo scurra aut si quid hac re scitius uidebatur, idem infaceto est infacetior rure, simul poemata attigit, neque idem umquam aeque est beatus ac poema cum scribit: tam gaudet in se tamque se ipse miratur. nimirum idem omnes fallimur, neque est quisquam quem non in aliqua re uidere Suffenum possis. suus cuique attributus est error; sed non uidemus manticae quod in tergo est. |
| Carmen 23 - ad Furium |
| FVRI, cui neque seruus est neque arca nec cimex neque araneus neque ignis, uerum est et pater et nouerca, quorum dentes uel silicem comesse possunt, est pulcre tibi cum tuo parente et cum coniuge lignea parentis. nec mirum: bene nam ualetis omnes, pulcre concoquitis, nihil timetis, non incendia, non graues ruinas, non facta impia, non dolos ueneni, non casus alios periculorum. atque corpora sicciora cornu aut siquid magis aridum est habetis sole et frigore et esuritione. quare non tibi sit bene ac beate? a te sudor abest, abest saliua, mucusque et mala pituita nasi. hanc ad munditiem adde mundiorem, quod culus tibi purior salillo est, nec toto decies cacas in anno; atque id durius est faba et lapillis. quod tu si manibus teras fricesque, non umquam digitum inquinare posses haec tu commoda tam beata, Furi, noli spernere nec putare parui, et sestertia quae soles precari centum desine: nam sat es beatus. |
| Carmen 24 - ad Iuventium |
| O qui flosculus es Iuuentiorum, non horum modo, sed quot aut fuerunt aut posthac aliis erunt in annis, mallem diuitias Midae dedisses isti, cui neque seruus est neque arca, quam sic te sineres ab illo amari. 'qui? non est homo bellus?' inquies. est: sed bello huic neque seruus est neque arca. hoc tu quam lubet abice eleuaque: nec seruum tamen ille habet neque arcam. |
| Carmen 25 - ad Thallum |
| CINAEDE Thalle, mollior cuniculi capillo uel anseris medullula uel imula oricilla uel pene languido senis situque araneoso, idemque, Thalle, turbida rapacior procella, cum diua mulier aries ostendit oscitantes, remitte pallium mihi meum, quod inuolasti, sudariumque Saetabum catagraphosque Thynos, inepte, quae palam soles habere tamquam auita. quae nunc tuis ab unguibus reglutina et remitte, ne laneum latusculum manusque mollicellas inusta turpiter tibi flagella conscribillent, et insolenter aestues, uelut minuta magno deprensa nauis in mari, uesaniente uento. |
| Carmen 26 - ad Furium |
| FVRI, uillula vestra non ad Austri flatus opposita est neque ad Fauoni nec saeui Boreae aut Apheliotae, uerum ad milia quindecim et ducentos. o uentum horribilem atque pestilentem! |
| Carmen 27 - ad pincernam suum |
| MINISTER uetuli puer Falerni inger mi calices amariores, ut lex Postumiae iubet magistrae ebriosa acina ebriosioris. at uos quo lubet hinc abite, lymphae uini pernicies, et ad seueros migrate. hic merus est Thyonianus. |
| Carmen 28 - ad Verannium et Fabullum |
| PISONIS comites, cohors inanis, aptis sarcinulis et expeditis, Verani optime tuque mi Fabulle, quid rerum geritis? satisne cum isto uappa frigoraque et famem tulistis? ecquidnam in tabulis patet lucelli expensum, ut mihi, qui meum secutus praetorem refero datum lucello? o Memmi, bene me ac diu supinum tota ista trabe lentus irrumasti. sed, quantum uideo, pari fuistis casu: nam nihilo minore uerpa farti estis. pete nobiles amicos! at uobis mala multa di deaeque dent, opprobria Romuli Remique. |
| Carmen 29 - in Romulum cathamitum |
| QVIS hoc potest uidere, quis potest pati, nisi impudicus et uorax et aleo, Mamurram habere quod Comata Gallia habebat uncti et ultima Britannia? cinaede Romule haec uidebis et feres? et ille nunc superbus et superfluens perambulabit omnium cubilia, ut albulus columbus aut Adoneus? cinaede Romule, haec uidebis et feres? es impudicus et uorax et aleo. eone nomine, imperator unice, fuisti in ultima occidentis insula, ut ista uestra diffututa mentula ducenties comesset aut trecenties? quid est alid sinistra liberalitas? parum expatrauit an parum elluatus est? paterna prima lancinata sunt bona, secunda praeda Pontica, inde tertia Hibera, quam scit amnis aurifer Tagus: nunc Galliae timetur et Britanniae. quid hunc malum fouetis? aut quid hic potest nisi uncta deuorare patrimonia? eone nomine urbis opulentissime socer generque, perdidistis omnia? |
| Carmen 30 - ad Alphenum |
| ALFENE immemor atque unanimis false sodalibus, iam te nil miseret, dure, tui dulcis amiculi? iam me prodere, iam non dubitas fallere, perfide? nec facta impia fallacum hominum caelicolis placent. quae tu neglegis ac me miserum deseris in malis. eheu quid faciant, dic, homines cuiue habeant fidem? certe tute iubebas animam tradere, inique, me inducens in amorem, quasi tuta omnia mi forent. idem nunc retrahis te ac tua dicta omnia factaque uentos irrita ferre ac nebulas aereas sinis. si tu oblitus es, at di meminerunt, meminit Fides, quae te ut paeniteat postmodo facti faciet tui. |
| Carmen 31 - ad Sirmium insulam |
| PAENE insularum, Sirmio, insularumque ocelle, quascumque in liquentibus stagnis marique uasto fert uterque Neptunus, quam te libenter quamque laetus inuiso, uix mi ipse credens Thuniam atque Bithunos liquisse campos et uidere te in tuto. o quid solutis est beatius curis, cum mens onus reponit, ac peregrino labore fessi uenimus larem ad nostrum, desideratoque acquiescimus lecto? hoc est quod unum est pro laboribus tantis. salue, o uenusta Sirmio, atque ero gaude gaudente, uosque, o Lydiae lacus undae, ridete quidquid est domi cachinnorum. |
| Carmen 32 - ad Ipsicillam |
| AMABO, mea dulcis Ipsitilla, meae deliciae, mei lepores, iube ad te ueniam meridiatum. et si iusseris, illud adiuuato, ne quis liminis obseret tabellam, neu tibi lubeat foras abire, sed domi maneas paresque nobis nouem continuas fututiones. uerum si quid ages, statim iubeto: nam pransus iaceo et satur supinus pertundo tunicamque palliumque. |
| Carmen 33 - ad Vibennios |
| O FVRVM optime balneariorum Vibenni pater et cinaede fili (nam dextra pater inquinatiore, culo filius est uoraciore), cur non exilium malasque in oras itis? quandoquidem patris rapinae notae sunt populo, et natis pilosas, fili, non potes asse uenditare. |
| Carmen 34 - carmen Dianae |
| DIANAE sumus in fide puellae et pueri integri: Dianam pueri integri puellaeque canamus. o Latonia, maximi magna progenies Iouis, quam mater prope Deliam deposiuit oliuam, montium domina ut fores siluarumque uirentium saltuumque reconditorum amniumque sonantum: tu Lucina dolentibus Iuno dicta puerperis, tu potens Triuia et notho es dicta lumine Luna. tu cursu, dea, menstruo metiens iter annuum, rustica agricolae bonis tecta frugibus exples. sis quocumque tibi placet sancta nomine, Romulique, antique ut solita es, bona sospites ope gentem. |
| Carmen 35 - ad Caecilium iubet libello loqui |
| POETAE tenero, meo sodali, uelim Caecilio, papyre, dicas Veronam ueniat, Noui relinquens Comi moenia Lariumque litus. nam quasdam uolo cogitationes amici accipiat sui meique. quare, si sapiet, uiam uorabit, quamuis candida milies puella euntem reuocet, manusque collo ambas iniciens roget morari. quae nunc, si mihi uera nuntiantur, illum deperit impotente amore. nam quo tempore legit incohatam Dindymi dominam, ex eo misellae ignes interiorem edunt medullam. ignosco tibi, Sapphica puella musa doctior; est enim uenuste Magna Caecilio incohata Mater. |
| Carmen 36 - Ad Lusi cacatam |
| ANNALES Volusi, cacata carta, uotum soluite pro mea puella. nam sanctae Veneri Cupidinique uouit, si sibi restitutus essem desissemque truces uibrare iambos, electissima pessimi poetae scripta tardipedi deo daturam infelicibus ustulanda lignis. et hoc pessima se puella uidit iocose lepide uouere diuis. nunc o caeruleo creata ponto, quae sanctum Idalium Vriosque apertos quaeque Ancona Cnidumque harundinosam colis quaeque Amathunta quaeque Golgos quaeque Durrachium Hadriae tabernam, acceptum face redditumque uotum, si non illepidum neque inuenustum est. at uos interea uenite in ignem, pleni ruris et inficetiarum. annales Volusi, cacata carta. |
| Carmen 37 - ad contubernales et Egnatium |
| SALAX taberna uosque contubernales, a pilleatis nona fratribus pila, solis putatis esse mentulas uobis, solis licere, quidquid est puellarum, confutuere et putare ceteros hircos? an, continenter quod sedetis insulsi centum an ducenti, non putatis ausurum me una ducentos irrumare sessores? atqui putate: namque totius uobis frontem tabernae sopionibus scribam. puella nam mi, quae meo sinu fugit, amata tantum quantum amabitur nulla, pro qua mihi sunt magna bella pugnata, consedit istic. hanc boni beatique omnes amatis, et quidem, quod indignum est, omnes pusilli et semitarii moechi; tu praeter omnes une de capillatis, cuniculosae Celtiberiae fili, Egnati. opaca quem bonum facit barba et dens Hibera defricatus urina. |
| Carmen 38 - ad contubernales et Egnatium |
| MALEST, Cornifici, tuo Catullo malest, me hercule, et laboriose, et magis magis in dies et horas. quem tu, quod minimum facillimumque est, qua solatus es allocutione? irascor tibi. sic meos amores? paulum quid lubet allocutionis, maestius lacrimis Simonideis. |
| Carmen 39 - ad Egnatium |
| EGNATIVS, quod candidos habet dentes, renidet usque quaque. si ad rei uentum est subsellium, cum orator excitat fletum, renidet ille; si ad pii rogum fili lugetur, orba cum flet unicum mater, renidet ille. quidquid est, ubicumque est, quodcumque agit, renidet: hunc habet morbum, neque elegantem, ut arbitror, neque urbanum. quare monendum est te mihi, bone Egnati. si urbanus esses aut Sabinus aut Tiburs aut pinguis Vmber aut obesus Etruscus aut Lanuuinus ater atque dentatus aut Transpadanus, ut meos quoque attingam, aut quilubet, qui puriter lauit dentes, tamen renidere usque quaque te nollem: nam risu inepto res ineptior nulla est. nunc Celtiber es: Celtiberia in terra, quod quisque minxit, hoc sibi solet mane dentem atque russam defricare gingiuam, ut quo iste uester expolitior dens est, hoc te amplius bibisse praedicet loti. |
| Carmen 40 - ad Ravidum |
| QVAENAM te mala mens, miselle Rauide, agit praecipitem in meos iambos? quis deus tibi non bene aduocatus uecordem parat excitare rixam? an ut peruenias in ora uulgi? quid uis? qualubet esse notus optas? eris, quandoquidem meos amores cum longa uoluisti amare poena. |